Tραγούδι της αγίας Βαρβάρας

Ήταν στου Μαξιμιανού τα χρόνια η Βαρβάρα

Και κόρη ενός φανατικού ειδωλολάτρη, άρα

Για τον Χριστιανισμό αυτός δεν ήθελε ν’ ακούει

Ήταν και πολύ πλοίσιος κι η ομορφιά είχε λούσει

Την κόρη την μονάκριβη κι αυτός ανησυχούσε

Μην του την κλέψουν ξαφνικά, σκιάχτηκε, αγωνιούσε

Να μην την βλέπουν άνθρωποι να μη τη βλέπουν τα άστρα

Της χτίζει πύργον αψηλό, θεόρατο σαν κάστρα

Πότε έρχεται η Κυριακή και πότε η Δευτέρα

Η κόρη δεν το κάτεχε, έρχεται όμως μια μέρα

Εκείνος που δεν σταματούν μπροστά του μήτε τείχη

Μήτε ανθρώπινες βουλές και της χαρίζει τύχη

Που θα τη ζήλευαν πολλοί στον κόσμο και στην πλάση

Την κόρη την άγαπησε, δε θέλει να τη χάσει

Της φανερώνεται κρυφά, το Φως Του της χαρίζει

Κι ενώ ο πατέρας της τυφλό τον πύργο της τον κτίζει

Ζητά από τους μάστορες η κόρη παραθύρια

Αφού πλέον μυήθηκε στης πίστης τα μυστήρια

Και να ‘ναι τρία πρόσταξε στο όνομα της Τριάδας

Μα το ‘μαθε ο Διόσκουρος και με οργή μαινάδας

Που η κόρη του ‘ναι χριστιανή, ορμάει με ένα ξίφος

Να τη σκοτώσει θέλοντας με αγριεμένο ύφος

Η αγία φεύγει στα βουνά, αυτός τη συλλαμβάνει

Στον άρχοντα τον τοπικό τη δίνει και την βάνει

Στα σίδερα της φυλακής κι όταν την ανακρίνει

Η αγία μοιάζει έλαφος που ξεδιψά σε κρήνη

Με τόση χάρη κι αρχοντιά ομολογεί την πίστη

Που άμεσα διδάχθηκε από τον Έναν Μύστη

Θυμώνει ο Μαρκιανός, μαρτύρια της βάζει

Ο ίδιος πατέρας της την κόρη του τη σφάζει

Την ώρα που το έγκλημα έχει αποτελειώσει

Έρχεται ένας κεραυνός που εκείνον θα σκοτώσει

Πρώτη Ιουνίου ήτανε το δυο χιλιάδες τρία

Που ο Αθηνών Χριστόδουλος, ζητά απ’ τη Βενετία

Και πείθει Ρωμαιοκαθολικούς να δώσουν της αγίας

Τμήμα από τα λείψανα που ‘χουν στης εκκλησίας

Του αγίου Μάρκου λάρνακα κι ύστερα εναποτέθη

Μες στον ομώνυμο ναό της Αττικής κι εδέχθη

Τα πλήθη των προσκυνητών όπου τη ευλαβούνται

Και τη μεγάλη χάρη της πάντοτε επικαλούνται.

Προστάτις πυροβολικού ειναι σε πολλές χώρες

Κι απ’ τον αιφνίδιο θάνατο στις δύσκολες τις ώρες

Γι’ αυτό και το ποτήριο της Θείας Κοινωνίας

Που έχουν οι εικόνες της στα χέρια της αγίας

Να προλαβαίνουν οι άνθρωποι λίγο πριν τελευτήσουν

Τα Άχραντα Μυστήρια αυτοί να κοινωνήσουν

Αλλού σε Πύργο στέκεται τρίθυρο ή κρατάει

Ένα κλαδάκι φοίνικα για να μας ευλογάει.