Όταν ξυπνούν τα όνειρα

Χλιμιντρίζουν μέσα στη νύχτα δυο μελένια άλογα

που τώρα μοιάζουν μαύρα κατάμαυρα,

μα δεν είναι,

σας το ορκίζομαι, τα είδα με τα ίδια μου τα μάτια το πρωί,

και τα πέταλά τους καθώς χτυπούν στο πλακόστρωτο του χωριού
ξυπνούν τα όνειρα των χωρικών

κι εκείνα τρέχουν ίσα στο γυαλό,

ντύνονται γοργόνες και Μέγα Αλέξανδροι

και γελούν τον θάνατο, τον γελούν,

τον κοροϊδεύουν τον αχόρταγο και άπληστο ληστή

σαν παρθένες που άντρας ακόμη δεν τις άγγιξε...

Κι αν όλα είναι ένα ψέμα, δεν πειράζει ρε παιδιά...

Ας αφήσουμε τα όνειρα να γελούν

κι ας τ' αφήσουμε να κοροϊδεύουν τον σατράπη

που μια μέρα, αχ, το πιστεύω μέχρι τα τρίσβαθα του καημού μου,
ναι, θα 'ρθει μια μέρα η ώρα του...

Παρθενώνας, 3 του Αυγούστου 2012